Kościół Parafialny Imienia Najświętszej Marii Panny został zbudowany w końcu XV wieku jako późnogotycki pw. św. Doroty, gruntownie przebudowany przez ewangelików lub wzniesiony na nowo w latach 1765-68 i 1772. Był remontowany w 1962r. i 1975r. Podczas pierwszego remontu rozebrano część emporiarną. Orientowany kościół ma prostokątną, 3-przęsłową nawę, węższe prostokątne prezbiterium i wieżę na osi od zachodu, dołem kwadratową, górą 8-boczną, zwieńczoną hełmem z prześwitem. Wieża jest najstarszą częścią kościoła. Okna są połkoliście zamknięte w opaskach. Elewacje dzielone lizenami w tynku. Podobnie akcentowane naroża i gzymsy. Wnętrze przekryte sklepieniem żeglastym na gurtach wspartych na pilastrach. Wystrój i wyposażenie głównie barok i rokoko, m.in. drewniany polichromowany ołtarz z 2 poł. XVIIIw. i klasycystyczne ołtarze boczne z poczatku XIXw., drewniana polichromowana ambona z 2 poł. XVIIIw. z drewnianą pokrywą; obrazy olejne z XVIIIw. i nieliczne parametry z XVIII-XIXw. Kamienna chrzcielnica pochodzi z XVII w. Na interesującym antepedium widnieje data 1776. Wokół kościoła i cmentarza znajduje się kamienny mur z bramą z XVIw. Kościół został odremontowany ze środków pozyskanych z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013. W ramach projektów odnowiono elewację kościoła, położono nowy dach, a także odrestaurowano wnętrze świątyni. (moose m.in. za )